سال هزار و سیصد و نود و پنج هجری شمسی در حالی آغاز شد که همراه عموم مردم یک دغدغه بزرگ از روزهای پایانی سال پیشین باقی مانده و آن دغدغه نیز سلب حق میزبانی از ایران در مسابقات بین‌‎المللی فوتبال با عربستان به اتهام ناامنی ایران است؛ ادعایی که «تابناک» در روزهای آتی جزئیات تازه از علل وقوعش منتشر خواهد کرد.

این دغدغه از آن جهت پراهمیت است که سوای بحث فوتبال، در سطح بین‌المللی به ضدتبلیغی بزرگ علیه ایران بدل می‌شود و کشورهای عربی و به طور خاص عربستان با تکیه بر رأی کنفدراسیون فوتبال آسیا، مبنی بر برگزاری بازی های دوجانبه در کشور ثالث، فضای ایران را در سطح بین الملل ناامن جلوه خواهند داد؛ موضوعی که با حقیقت فاصله آشکاری دارد و در شرایط بحرانی خاورمیانه، ایران همچنان جزیره امن منطقه است.

اکنون با توجه به تبعات پذیرش بازی در یک کشور ثالث توسط ایران که همراهی با رأی کنفدراسیون فوتبال آسیا مبنی بر ناامنی ایران است، چند پرسش پیش روست:

1- آیا فدراسیون فوتبال ایران در کوتاه مدت توان رفع این چالش و بازگرداندن حق میزبانی به ایران از طریق لابی‌گری یا پیگیری‌های حقوقی سطح بالا را -که «تابناک» پیش از این به آن اشاره کرده بود- خواهد داشت؟

2- اگر مسئولان فدراسیون فوتبال، توان رفع این سرشکستی را نداشتند و به این فاجعه تن دادند ـ که با توجه به اظهارات رئیس فدراسیون فوتبال ظاهراً چنین اتفاقی رخ داده ـ آیا باید محرومیت را به جان بخریم و زیر بار بازی در کشور دیگر که به منزله پذیرش ناامنی است، برویم، یا باید حتی به قیمت عدم حضور در مسابقات بین‌المللی و پرداخت جریمه سنگین انصراف از مسابقات فوتبال آسیا، از بازی در کشور ثالث خودداری کرد؟

3- اگر بنا بر مصالحی، مراجع بالاتر از فدراسیون فوتبال به کفاشیان و همکارانش اجازه دادند تا زیر بار این واقعه تلخ بروند، آیا «امارات» که گزینه پیشنهادی علی کفاشیان برای میزبانی بازی های ایران ـ عربستان است، انتخاب مطلوبی است یا کشورهای دیگر نظیر تاجیکستان را پیشنهاد می‌کنید؟